கிரிஜாவின் கிரௌண்டில் ஒரு கிரிக்கெடĮ

“கமான் அசோக்”

கேளரியில் இருந்து யாரோ கத்துவது தெளிவாக கேட்டது. எனக்கு லேசாக டென்ஷன் ஏற ஆரம்பித்து இருந்தது. நான் பேட்டை லேசாக உயர்த்தி பிடித்துக் கொண்டு அடுத்த பந்துக்காக காத்திருந்தேன். இன்னும் இரண்டு பந்துகள்தான் இருக்கின்றன. நான்கு ரன்கள் எடுக்க வேண்டும். கையில் இருப்பதோ ஒரே விக்கெட். தோல்வி நிச்சயம் என்ற நிலையில் இருந்த எங்கள் அணி, நான் அதிரடியாக விளையாட, இதோ இப்போது வெற்றியின் விளிம்பில்.

எதிர் அணி பவுலர் பந்து வீச வெகு தூரத்தில் இருந்து ஓடி வர ஆரம்பித்தான். யார்க்கர்தான் போடுவான் என்று என் உள்மனம் சொன்னது. முன்னால் ஏறி, பந்தை புல்டாசாக சந்தித்து, லெக் சைடில் திருப்பி விட்டால் பவுண்டரி நிச்சயம். பைன் லெக் பவுண்டரியில் ஆள் இல்லை. பவுலர் அம்பயரை நெருங்கி, லேசாக ஜம்ப் செய்து, பந்தை என்னை நோக்கி வீசினான். யார்க்கர்தான். நான் காலை முன்னால் நகர்த்தி, பேட்டை லெக் சைட் திருப்ப, “டம்ப்” என்று லெக் ஸ்டம்ப் எகிறும் சத்தம் கேட்டது.

ஸ்லோ பால் போட்டு என்னை ஏமாற்றி விட்டான். எதிர் அணியின் வீரர்கள் எல்லாம், அந்த பவுலரை கட்டிக்கொண்டு வெற்றியை கொண்டாடினார்கள். நான் தலையை தொங்க போட்டுக்கொண்டு பெவிலியன் நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தேன். எங்கள் அணியின் எல்லார் முகமும் வாடிப்போய் இருந்தது. பேட்டை தூக்கி வீசிவிட்டு வாட்டர் கேனை எடுத்து, நீரை தொண்டைக்குள் சரித்துக்கொண்டேன். கிரிஜாவை ஓரக்கண்ணால் பார்த்தேன். மிகவும் கோபமாக இருந்தது தெரிந்தது.

நான் +2 படிக்கிறேன். கிரிஜா எங்கள் ஸ்கூல் பிஸிகல் எசுகேஷன் டீச்சர். மிகவும் கண்டிப்பு. 25 வயதுதான் இருக்கும். இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்லை. மத மத என்று இருப்பாள். முலைகள் ரெண்டும் உருண்டு திரண்டு, கிரிக்கெட் பந்தை விட சற்று பெரியதாக இருக்கும். அழகான, வடிவான புட்டங்கள். தினமும் உடற்பயிற்சி செய்து உடம்பை சிக்கென்று வைத்திருப்பாள். சிரித்தால் மிக அழகாக இருப்பாள். ஆனால் பெரும்பாலும் முகத்தை உர் என்றே வைத்திருப்பாள்.

“ஏண்டா, அவன் ஸ்லோ பால் போடுறான். நீ பேட்டை எங்கயோ நீட்டிக்கிட்டு இருக்கிற. எவ்வளவு ஈசியான பால். நீ என்னடான்னா ஸ்டம்ப பறக்க விட்டுட்டு நிக்கிற. என்னடா விளையாடுற நீ எல்லாம்?” கிரிஜா திட்ட ஆரம்பித்தாள்.

எனக்கு கோபமாக வந்தது. கடைசி நேரத்தில் இறங்கி 22 பந்துகளில் 40 ரன் அடித்து இருக்கிறேன். அதை யாரும் பாராட்ட காணோம். சின்ன தவறை பெரிது ஆக்குகிறாள். நான் நொந்து போனேன்.

“ஸாரி டீச்சர். கொஞ்சம் ஏமாந்துட்டேன்”

“இல்லை. உனக்கு விளையாட்டுல கவனம் இல்லை. உன் கவனம் எல்லாம் வேற எங்கேயோ இருக்கு”

‘ஆமாம். உன் கொழுத்த முலை மேலதான் எனக்கு கவனம்’ என்று எனக்கு கோபத்தில் கத்த வேண்டும் போல் இருந்தது.

“நீ மட்டும் நாளைக்கு காலையில நெட்ப்ராக்டிஸுக்கு வந்துரு” என்றாள்.

“டீச்சர் நாளைக்கு சண்டே”

“அதனால என்ன? அடுத்த வாரம் டோர்ணமன்ட் ஸ்டார்ட் ஆகுது. நீ இந்த லட்சணத்தில விளையாண்டா, ஒரு மேட்சில கூட நாம வின் பண்ண முடியாது. நீ வா. உன் பேட்டிங் ஸ்டைல கொஞ்சம் கரெக்ட் பண்ணனும்” சொல்லிவிட்டு கிரிஜா கிளம்பினாள்.

எனக்கு ஆத்திரமாக வந்தது. வாரத்தில் ஒரு நாள்தான் நிம்மதியாக தூங்கி, எனக்கு பிடித்து எல்லாம் செய்து சந்தோஷமாக இருப்பேன். இந்த வாரம் அதையும் கெடுத்து விட்டாள். எனக்கு அவள் கன்னத்தில் பளார் பளார் என்று அறைய வேண்டும் போல் இருந்தது.

மறுநாள் காலை 5.30 மணிக்கெல்லாம் எழுந்து விட்டேன். அம்மா கலந்து தந்த ஹார்லிக்சை குடித்து விட்டு, எனது கிரிக்கெட் கிட்டை எடுத்துக் கொண்டு, 6.30 அளவில் கிரவுண்டுக்கு சென்றேன். கிரிஜா எனக்கு முன்னாலேயே வந்து வார்ம்-அப் செய்து கொண்டு இருந்தாள். டி-ஷர்ட், குட்டை பாவாடை, தொப்பி என கும்மென்று வந்து இருந்தாள். அந்த அதிகாலை நேரத்தில் அங்கு எங்களை தவிர யாரும் இல்லை.

“பேடை கட்டிட்டு சீக்கிரம் ரெடியாகு” என்றாள்।

நான் பேடை கட்டிவிட்டு, நெட்டுக்குள் சென்று, பேட்டுடன் ரெடியாய் இருக்க, கிரிஜா மறு முனையில் இருந்து பந்து வீச ஆரம்பித்தாள். கிரிஜாவை பெண்தானே, என்ன பந்து வீச போகிறாள், என்று மட்டும் நினைத்து விடாதீர்கள். படு வேகமாக பந்து வீசுவாள். பிரட் லீ எல்லாம் அவள் வேகம் முன்னால் தோற்று போவான். நானே பலமுறை அவள் பந்து வீச்சில் அடி வாங்கி இருக்கிறேன்.

சிறிது நேரம் அவள் பந்து வீச, நான் பேட்டிங் செய்து கொண்டு இருந்தேன். நான் செய்த சிறு சிறு தவறுகளை திருத்தினாள். சின்ன சின்ன டெக்னிக்குகளை சொல்லி தந்தாள். தவறான ஷாட் செலக்ட் செய்த போது திட்டினாள். இப்படியே ஒரு மணி நேரம் கழிந்தது. பின்பு எனக்கு ஸ்ட்ரெயிட் டிரைவ் செய்வதில் சிறிய விளக்கம் கொடுத்து விட்டு, அதை முயற்சி செய்து பார்க்க சொன்னாள்.

கிரிஜா பவுலிங் போட, நான் பேட்டை தூக்கி, பந்தை நேராக மிக வேகமாக அடித்தேன். நல்ல வலுவான அடி. அது கிரிஜாவின் நெஞ்சை குறி வைத்து சென்றது. அவள் அதை கேட்ச் பிடிக்க முயல, பந்து அவளை ஏமாற்றி, “டம்” என்று அவள் இடது முலையிலேயே அடித்து தெறித்து ஓடியது. கிரிஜாவின் முலை லேசாக குலுங்கியது. “ஆ” என்று அலறிக்கொண்டு கிரிஜா சுருண்டு விழுந்தாள். நான் பதறிப்போனேன். பேட்டை கீழே போட்டு விட்டு அவளை நோக்கி ஓடினேன்.

“டீச்சர், டீச்சர்”

கிரிஜா பேச்சு மூச்சு இல்லாமல் இருந்தாள். நான் ஓடிப்போய் வாட்டர் கேனை எடுத்து வந்து, சிறிது நீரை அவள் முகத்தில் தெளித்தேன். இப்போது விழித்துப் பார்த்தாள். உடனே எழுந்து கொள்ள முயன்றவள், “ஆ” என்று நெஞ்சை பிடித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்து விட்டாள்.

“ஸாரி டீச்சர். தெரியாம அடிச்சுட்டேன்”

“இல்லைடா. உன் மேல எதுவும் தப்பு இல்லை. நான்தான் கேர்லெஸா கேட்ச் பிடிச்சுட்டேன்”

“ரொம்ப வலிக்குதா டீச்சர்”

“ஆமாண்டா. உயிர் போகுது. என் பேக்ல, சைடுல ஒரு ஆயின்மென்ட் இருக்கும். அதை எடுத்துட்டு வாயேன்”

நான் எடுத்து வந்து கிரிஜாவிடம் கொடுத்தேன். கிரிஜா கொஞ்சமாக ஆயின்மென்டை எடுத்து, நெஞ்சில் தடவ முயன்றாள். கீழே விழுந்ததால், கையும் லேசாக அடி பட்டிருக்க, அவளுக்கு கையை தூக்கி, நெஞ்சில் ஆயின்மென்ட் தடவுவது சற்று சிரமமாக இருந்தது. என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.

“அசோக், இந்த ஆயின்மென்டை கொஞ்சம் போட்டு விடறியா?”